Fjällräven classic: een 110 km lang avontuur!
De Fjällräven classic staat bij veel wandelaars op hun bucketlist. Het is een van de grootste trektochten ter wereld en loopt door Zweeds Lapland. De trektocht is 110 kilometer lang en is een echt avontuur! Onze collega Carla liep een aantal jaren geleden deze prachtige trektocht en blikt terug op deze geweldige ervaring door haar wandelverslag te delen.
11 augustus
Na een lange autoreis dwars door Zweden zijn we aangekomen in Kiruna. De stad in Lapland waar we ons vandaag gaan melden voor de Fjällräven classic. De Fjällräven classic is een prachtige wandeltocht van 110 km door de natuur van Lapland, een stuk van de Kungsleden. Morgen begint de grote tocht. Spannend! Hier krijgen we onze trekkerspas, de route, zakken instant eten en brood voor de eerste drie dagen. Daarna worden we opnieuw bevoorraad. We kijken waar we onze auto de volgende dag kunnen parkeren. Daarna rijden we terug naar ons huisje en gaan we onze uitrusting inpakken. Goed nadenken, niks vergeten. Het weer kan hier heel grillig zijn, dus je hebt voor alle weersomstandigheden wat nodig. We zijn er een hele tijd zoet mee. Daarna eten en douchen en vroeg naar bed zodat we fit zijn om de volgende dag aan de 110 km lange tocht te beginnen.
12 augustus
De grote dag is aangebroken. We gaan starten met de Fjällräven classic! Een tocht van 5 dagen door onbewoond gebied. We zijn allebei wel een beetje nerveus. We moeten om 7 uur bij Hogalid (een school) zijn. We parkeren onze auto achter de ijsbaan en hopen hem ongeschonden terug te vinden. Een bus brengt ons naar het beginpunt van de route: Nikkaluokta. Het eindpunt is Abisko touriststation. Van daar worden we met een bus teruggebracht naar Kiruna. We hebben kaartjes gekocht voor woensdag 11.00 uur. Dat betekent dat we de tocht in 4 dagen moeten lopen. Als dat niet lukt kopen we nieuwe kaartjes voor een dag later. Als we daar aankomen bedenk ik dat ik mijn borstel vergeten ben...dat is dus 4 dagen geen kam door mijn haren...Ik ga nog even in het winkeltje kijken of ze per ongeluk een kam verkopen. Helaas geen kam, dan maar een vork als alternatief. Nu is het wachten op het startschot.
Om 9.00 gaan we van start. De eerste kilometers is het een beetje file lopen. Maar al vrij snel gaat de boel wat uit elkaar. Met zo’n grote rugzak lopen is toch best zwaar denk ik een beetje benauwd, als ik dat maar vol hou... We lopen langs een prachtig blauw meer waar een bootje op en neer vaart. Maar dat bootje mogen wij natuurlijk niet nemen. We komen aan bij kEBNEKAISE-station, hier kan je een broodje rendierburger eten. Wij besluiten dit over te slaan om de drukte wat kwijt te raken.
De Fjällräven classic is heel goed verzorgt. Op alle grote posten krijg je iets te eten aangeboden. Daar is ook EHBO aanwezig. Er lopen mensen op de route die regelmatig vragen hoe het gaat. Als je onderweg iets overkomt waardoor je niet verder kan, wordt je met een helikopter opgehaald. Daar hangt natuurlijk wel een flink prijskaartje aan.
Na zo’n 3 uur gelopen te hebben gaan we even rusten en wat eten. We halen water uit een stroompje: wat smaakt dat water heerlijk. Het is nog een beetje onwennig om zo water te drinken recht uit een stroompje. Je kunt langs de gehele route het water wat stroomt zo drinken. Je moet wel goed opletten dat je het uit een goed stromend stuk haalt. We koken water voor onze eerste instant maaltijd. De eerste zak is best te eten! Het doel van vandaag is minstens tot de eerste stempelpost, maar liefst nog 6 of 7 km verder. Na de eerste stempelpost “SINGI” komen we de eerste hangbrug tegen. Het gaat goed maar ik vind het best zwaar. We lopen over planken die best glad kunnen zijn of over paden met grote keien. Je moet dus constant goed oppassen waar je loopt.
Zodra we een geschikte plek zien gaan we onze tent opzetten. Na een half uurtje zien we een redelijke plek. Ik ben niet meer zo kieskeurig....water in de buurt en een redelijke vlakke plek. Als we de tent gaan opzetten merken we dat we eigenlijk niet genoeg haringen hebben. Uit nood gebruiken we onze wandelstokken als extra haringen. Dus als je een nieuwe tent hebt is het verstandig om hem thuis eerst een keer helemaal op te zetten. Het is inmiddels best koud geworden en het waait behoorlijk hard. We zijn moe. Nog even koken en eten en dan lekker slapen. Ik wordt regelmatig wakker van het geklapper van de tent, maar gelukkig heeft mijn maatje hem goed opgezet ( 9 uur gelopen).
13 augustus
We zijn vroeg wakker. We besluiten eerst de tent af te breken en een stuk te lopen voor we gaan ontbijten. Ons kamp opbreken gaat best snel. Rond 7.00 uur lopen we weer. Na anderhalf uur zien we een grote rots waar achter we een beetje beschut kunnen zitten. Hier gaan we ons ontbijt maken. Weer water koken voor koffie en muesli. Als we zitten te eten zien we het eerste rendier tijdens de route: een moeder met jong. Echt mooi om te zien!
Om 9.30 bereiken we de tweede stempelpost SALKA. Hier krijgen we een broodje rendiervlees. Het broodje is gevuld met aardappelpuree, rendiervlees en veenbessen; dat smaakt goed! De natuur is hier erg mooi. Hier en daar liggen nog sneeuwresten, Er zijn bergen, riviertjes, veel keien en bloemen. Er zijn geen bomen. We lopen en lopen en komen in de middag rond 15.30 bij de volgende post Tjaktja. Hier kan je wat kopen. Lekker een blikje cola, even de suikers aanvullen! De volgende post is over een bergpas. Als we die nog willen halen hebben we nog wel een uurtje of 5 te lopen. De route gaat verder over velden met keien, smalle planken als brug, dan weer omhoog en dan weer omlaag. Je moet bij elke stap goed kijken waar je je voeten zet. Als we in de buurt van de pas komen besluiten we door te lopen tot de volgende post. De volgende dag beginnen met een fikse klim is ook niet zo aantrekkelijk.
De bergpas is een serieus klimmetje en tevens het hoogste punt van de route 1140 meter. De pas gaat goed, maar als we over de pas zijn moeten we nog over een heel groot keienveld. Er lijkt geen eind aan te komen. Rond 21.00 uur zien we de volgende post en tevens een plekje om te kamperen. Het stormt hier bijna en er komt regen aan. Het is hier ook koud: tegen het vriespunt aan. Handschoenen aan, muts op, donsjack aan en snel die tent overeind. Eenmaal in de tent ben ik uitgeput. We zijn vandaag 14 uur in touw geweest: dat is best veel; ik doe ongeveer even lang over een kennedymars! Nu nog even koken en dan lekker warm in mijn slaapzak met m’n muts op. 'S nachts word ik wakker van de keiharde regen en wind. Het spookt hier. Het weer is ontzettend slecht, maar gelukkig blijft alles droog.
14 augustus
Als we wakker worden regent het nog steeds met vlagen. Om 7.30 besluiten we snel op te breken en te gaan lopen. We hopen op wat beter weer als we afdalen, het dal in. We starten vandaag vlak bij de stempelpost, dus eerst een stempeltje halen. Hier hebben ze koffie en brownies, lekker en gelijk een prima ontbijt. We gaan snel verder want het is hier berenkoud en nat. We hebben onze regenbroeken aan, zijn we blij mee nu. De tocht gaat over natte, gladde planken en natuurlijk moet ik nog een keer uitglijden.. Ik val gelukkig precies op de planken en niet in het water ernaast. Snel opstaan en maar weer verder.
Rond 12.00 zijn we bij de post ALESJAURE. Hier is een berghut. Iedereen zit binnen vanwege het slechte weer. We gaan snel naar binnen voor een cola en een koffie. Dat geeft weer wat energie en dat hebben we nog hard nodig. Als we verder gaan wordt het weer al snel beter. We lopen langs een heel groot langgerekt meer. Heel mooi blauw met kleine strandjes. Er zijn hier ook weer struiken. We eten veel te weinig en dat begin ik te merken. Op mueslirepen en koekjes lopen we verder. Als we het meer achter ons laten begint het op te schieten. We lopen om een berg heen en zien nog vele kuddes rendieren. Van lieverlede verandert de begroeiing en lopen we steeds meer een dal in. Hier zijn ook weer bomen en hoera hier is ook de post KIERON. We zijn er voor vandaag: 19.15 (11 uur onderweg geweest). We kunnen voor vandaag niet verder want de laatste 18 km mag je niet wild kamperen. Iedereen stopt dus hier. Er staan heel wat tentjes en er branden gezellig wat vuurtjes. Morgen dus al weer de laatste dag en een relatief korte wandeling. Nog 18 km te gaan tot de finish.
15 augustus
Als we wakker worden is het droog en zonnig. Het is hier lang zo koud niet. Deze keer gaan we eerst eten want we hebben toch tijd genoeg. Om 8.00 lopen we weer. We lopen weer langs een gigantisch meer. Het is wat drukker op de route. Veel mensen (die een dag eerder dan ons gestart zijn) zijn aan hun vijfde dag bezig en gaan vandaag over de finish. Wij vinden het laatste stukje van de route niet het mooist. Alleen de laatste km is dan weer wel indrukwekkend. Een woest riviertje slingert tussen de rotsen door. We stoppen nog een tijdje vlak voor de finishes om dit geweld te aanschouwen en om nog wat mooie foto’s te maken.
En dan komt de finish in zicht!!! Er wordt geklapt voor ons, yes we hebben het gehaald, we zijn er: ABISKO TURISTSTATION. We laten onze boekjes voor de laatste keer stempelen en nemen onze medaille in ontvangst. Trots op! We waren eerst van plan om nog een nacht te gaan kamperen maar kiezen nu toch voor de luxe van een echt bed. We nemen het hostel. Tassen ophalen en eerst lekker douchen. Dat is echt heel fijn. Op onze kamer slapen 10 mensen en het is echt heel gezellig. Iedereen is enthousiast en vertelt over zijn belevingen.. Maar nu eerst naar de trekkers-in. We gaan proosten op onze prestatie met een biertje. Het zonnetje schijnt en het is lekker buiten. Op het terras zitten wat mensen die ik ken van Fjällräven. Er wordt gelijk bier voor ons gehaald en we zijn allemaal gelukkig en trots op onze prestatie. Het is hier erg gezellig. Iedereen wordt binnengehaald onder luid applaus. Na 2 halve liters bier en een broodje rendiervlees voel ik hem behoorlijk zitten. Iedereen trouwens. Tijd om eens heerlijk te gaan slapen.
Ook jouw wandelverhaal delen op onze website? Stuur ons dan een mail. Volg ons op Instagram / Facebook om op de hoogte te blijven!
